ΧΕΙΖΕΛ 29 ΜΑΙΟΥ 1985

Έχουν περάσει 29 χρόνια. Οι πληγές δε θα κλείσουν ποτέ.

29 Μαΐου του 1985 και 60.000 θεατές βρίσκονται στο στάδιο Χέιζελ για να παρακολουθήσουν τον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τη Γιουβέντους. Ανάμεσά τους 25.000 φίλαθλοι από την κάθε ομάδα ενώ τους χώριζε η ουδέτερη ζώνη στο πολύ παλιό στάδιο Χέιζελ που είχε χτιστεί στις Βρυξέλλες το 1930.

Ήταν 5 το απόγευμα, και οι περισσότεροι Άγγλοι είχαν καταναλώσει - κατά την προσφιλή τους συνήθεια - μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Ο τομέας «Ζ» ήταν δίπλα στους φανατικούς οπαδούς της Λίβερπουλ. Αυτές οι θέσεις προορίζονταν για Βέλγους που δεν είχαν καμία ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποια συγκεκριμένη ομάδα. Εκεί είχαν καθίσει και αρκετοί Ιταλοί, φίλοι της Γιουβέντους, οι οποίοι είχαν ταξιδέψει στις Βρυξέλλες για να απολαύσουν τον τελικό, πράγμα φυσιολογικό αν αναλογισθεί κανείς την έντονη παρουσία Ιταλών μεταναστών σε όλο το Βέλγιο. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αυτών, ήταν οικογενειάρχες που είχαν μαζί τους και μικρά παιδιά…

Στις 7 το απόγευμα είχε καθοριστεί η ώρα έναρξης του αγώνα. Τα συνθήματα από τους οπαδούς των δύο ομάδων έδιναν και έπαιρναν, δημιουργώντας μια εκρηκτική ατμόσφαιρα. Ο τομέας «Ζ» βρισκόταν δίπλα στους Άγγλους χούλιγκαν και οι οπαδοί που είχαν κατακλύσει την κερκίδα αυτή δεν είχαν καμία προστασία, αφού στην επικίνδυνη ζώνη υπήρχε ελάχιστη αστυνομική δύναμη. Στις τάξεις των Άγγλων φιλάθλων, είχαν εισχωρήσει αρκετοί χούλιγκαν χωρίς εισιτήριο σε κατάσταση μέθης, δημιουργώντας μια ανυπόφορη κατάσταση. Τα πνεύματα μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων είχαν πλέον οξυνθεί.

Περίπου μια ώρα πριν από τη σέντρα του αγώνα, οι οπαδοί της Λίβερπουλ πέρασαν το διαχωριστικό και επιτέθηκαν στους Ιταλούς που βρίσκονταν στον τομέα «Ζ». Ορισμένοι Ιταλοί αντεπιτέθηκαν.Ωστόσο, οι Άγγλοι συνέχισαν να συρρέουν κατά δεκάδες στον τομέα «Ζ», αναγκάζοντας σχεδόν ολόκληρη τη μάζα των οπαδών της Γιουβέντους να υποχωρήσει. Αρκετοί Ιταλοί στοιβάχτηκαν σε έναν τοίχο στο τέλος της εξέδρας, ο οποίος κατέρρευσε από το βάρος. Δεκάδες άνθρωποι παγιδεύτηκαν κάτω από τα συντρίμμια, τη στιγμή που εκατοντάδες περνούσαν από πάνω τους για να σωθούν. Τριάντα εννέα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, εκ των οποίων 32 Ιταλοί, τέσσερις Βέλγοι, δύο Γάλλοι και ένας Ιρλανδός. Περισσότεροι από 350 τραυματίστηκαν, αλλά η χαοτική κατάσταση που επικρατούσε και η περιορισμένες δυνάμεις των Αρχών καθυστέρησαν την ιατρική περίθαλψη.

Την ώρα που δεκάδες ανθρώπινα σώματα βρίσκονταν στο έδαφος, ορισμένοι Ιταλοί επεδίωξαν εκδίκηση και έτρεξαν προς το μέρος των φιλάθλων της Λίβερπουλ. Η Αστυνομία προσπάθησε να σταματήσει αυτήν την επίθεση και οι τηλεοπτικές εικόνες έδειξαν τις μάχες που ακολούθησαν. Μεταξύ αυτών, ένας Ιταλός να απειλεί με επαναληπτική καραμπίνα έναν αστυνομικό.

Η τραγωδία μεταδόθηκε ζωντανά σε όλο τον κόσμο μέσω των τηλεοπτικών σταθμών. Ο αγώνας φυσικά δεν είχε αρχίσει. Η UEFA και οι Βέλγοι απέφυγαν να αποκαλύψουν την πραγματική τραγωδία. Οι δημοσιογράφοι που προσπαθούσαν να δουν τι ακριβώς είχε συμβεί έβρισκαν κλειστές πόρτες. Κανείς δεν μιλούσε για νεκρούς. Οι διοργανωτές έκαναν τα πάντα για να μην φτάσουν στα αυτιά των ποδοσφαιριστών, οι λεπτομέρειες για το συμβάν. Τελικά, οι αρχηγοί των δύο ομάδων, Ο Νιλ και ο Σιρέα, πήραν το μικρόφωνο του σταδίου, καλώντας τα πλήθη να ηρεμήσουν, ανακοινώνοντας παράλληλα ότι το παιχνίδι θα γινόταν κανονικά. Εξάλλου, οι εντολές των ηγετών των δύο κρατών, όσο και αυτές της UEFA, απαιτούσαν το παιχνίδι να διεξαχθεί κανονικά.

Στις Βρυξέλες το ρολόι έδειχνε 21:39 όταν ξεκίνησε το παιχνίδι. Κανείς δεν ήξερε πόσα άτομα είχαν χάσει τη ζωή τους. Οι ποδοσφαιριστές δεν γνώριζαν το ακριβές μέγεθος της τραγωδίας αλλά την παράσταση έκλεψαν με πολύ άσχημο τρόπο δύο πρόσωπα.

Ο Ελβετός διαιτητής Ντάινα που έκανε ότι ήταν δυνατό για να πάρει το κύπελλο η Γιουβέντους ( έδωσε πέναλτι σε μαρκάρισμα στον Μπόνιεκ 2 μέτρα έξω από την περιοχή ενώ δεν έδωσε καθαρό πέναλτι στη Λίβερπουλ) και
Ο Μισέλ Πλατινί που πανηγύρισε έξαλλα το γκολ που πέτυχε με πέναλτι, μη αντιλαμβανόμενος την κατάσταση με τα όσα προηγήθηκαν στο γήπεδο!

                                                          Είχαν προηγούμενα...

Ένα χρόνο νωρίτερα, στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1984, Λίβερπουλ και Ρόμα είχαν συναντηθεί στο "Ολίμπικο" της Ρώμης. Οι κραταιοί τότε "ρεντς" σήκωσαν (στα πέναλτι) το τέταρτο τρόπαιο τα τελευταία οκτώ χρόνια (και έβδομο αγγλικής ομάδας στο ίδιο διάστημα), αλλά ο αγώνας συνοδεύτηκε από αρκετά επεισόδια μετά το τέλος του.
Οι προετοιμασμένοι για φασαρίες Ρωμαίοι επιτέθηκαν στους Άγγλους και ως αποτέλεσμα, τα δημοσιεύματα της εποχής καταγράφουν αρκετούς τραυματισμούς και φυσικά υποσχέσεις για εκδίκηση…

                                                               Οι συλλήψεις...

Η Βρετανική Αστυνομία εξέτασε από την πλευρά της το βίντεο του αγώνα και συνέλαβε 27 άτομα με την υποψία της ανθρωποκτονίας. Η πλειοψηφία εξ αυτών, γνωστοί χούλιγκαν από το Λίβερπουλ και τα περίχωρα. Το 1989, μετά από πεντάμηνη δίκη στο Βέλγιο, δεκατέσσερις οπαδοί της Λίβερπουλ καταδικάστηκαν σε τρία χρόνια φυλάκιση για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Στην κατάληξη της υπόθεσης, ουδείς εξέτισε ποινή κάθειρξης.

    Τιμωρία των Αγγλικών ομάδων

Στις 31 Μαΐου, η πρωθυπουργός της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, πιέζει την αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία να αποσύρει τους αγγλικούς συλλόγους από τις διεθνείς διοργανώσεις. Δύο μέρες αργότερα, η ΟΥΕΦΑ τους αποβάλλει από τις διοργανώσεις της για "αδιευκρίνιστο χρονικό διάστημα".
Πέντε χρόνια κράτησε η εξορία των αγγλικών συλλόγων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μετά από αυτό το συμβάν (όπως και την τραγωδία του "Χίλσμπορο" το 1989), το αγγλικό ποδόσφαιρο άλλαξε ολοκληρωτικά αναφορικά με την εξωγηπεδική εικόνα του. Οι κανόνες που επιβλήθηκαν αυστηρότατοι και οι τιμωρίες στους παραβάτες σκληρές.

   Bίντεο της τραγωδίας